Carlos Ruiz Zafón - Książę Mgły

Czytając "Cień wiatru" obiecałam sobie, że za jakiś czas wrócę do tego autora. Krążąc między półkami w bibliotece przez przypadek trafiłam na ten tytuł. Zaufałam swojej intuicji. Nie przeczytałam notatki na okładce książki i wrzuciłam ją do torby. Z racji stosiku, który zalega na moim biurku odłożyłam czytanie na później. W niedzielę wystarczyło dosłownie piętnaście minut, żebym poczuła magię, jaka tryska ze stron "Księcia Mgły". Przypomniał mi się czas dzieciństwa i czytanie w łóżku, gdy emocje gwałtownie podnosiły się do góry i z niecierpliwością oczekiwałam przejścia do kolejnego ważnego etapu w lekturze. Dopiero wtedy mogłam z niejakim spokojem odłożyć na chwilę daną pozycję.

Już na pierwszych stronach znajduje się informacja, że lektura przeznaczona jest głównie dla młodszego odbiorcy. Jednak bez obaw, powinna ona także trafić do starszej grupy wiekowej, jak było w moim przypadku.Rodzina Carverów jest zmuszona do przeprowadzki z powodu wojny. Nie są z tego powodu zachwyceni. Ich nowym lokum staje się opuszczony dom. Wcześniej mieszkał w nim Fleischmann z żoną i dziesięcioletnim synem. Dziecko utonęło w morzu, a młodzi rodzice chcąc uciec od wspomnień wyjechali. Max, Alicja i Irina to dzieci Carverów. Od pierwszych chwil w nowym miejscu zamieszkania rodzeństwo jest świadkami dziwnych i niewyjaśnionych sytuacji. Okazuje się, że prześladuje ich postać klauna. Jednak złe myśli nie goszczą w ich głowach zbyt długo. Max poznaje nowego przyjaciela imieniem Roland. Staje się on źródłem informacji o miasteczku oraz wspaniałym towarzyszem. Oprócz tego opowiada o zatopionym pod koniec I wojny światowej statku, który do tej pory gości w otchłani morza. Szybko na ich drodze staje dziadek Rolanda. Victor Kray jest latarnikiem. Przedstawia dzieciom postać Księcia Mgły. Jest to postać potrafiąca spełnić wszystkie życzenia, ale żąda w zamian wielkich ofiar. Okazuje się, że w małej i cichej miejscowości zaczynają dziać się niepokojące rzeczy. Powraca Książę Mgły w poszukiwaniu tego, co kiedyś zostało mu obiecane. Czy uda mu się osiągnąć swój cel?

"Książę Mgły" to książka, która potrafiłaby porwać każdego. Jest dosyć prosta w odbiorze, ale też przyjemna. Opowiada o miłości, poświęceniu i przyjaźni. Porusza zatem ważne kwestie w życiu każdego człowieka. Autor tchnął w nią nutę tajemnicy, która bije z każdej strony. Można domyślać się zakończenia, ale nie można być całkowicie pewnym tego, co wydarzy się za chwilę. Zafón wprowadza nas do innego świata. Pokazuje jakie wartości powinny być najważniejsze. Mimo, że czasami cierpienie oplata nas dłońmi jesteśmy bezsilni i nic nie możemy zrobić. Czytelnika zaczyna otaczać wyjątkowy klimat. Groza, zaciekawienie i oczy biegające po stronach. Wielka szkoda, że nie wszystkie książki dostarczają takich emocji. Jedyną wadą "Księcia Mgły" jest ilość stron. Sądzę, że niecałe dwieście zadrukowanych kartek to odrobinę za mało, żeby wejść do tego świata zbyt głęboko. Zwroty akcji (dosyć liczne) są wielką rekompensatą. Nie sprawiają, że wpada się w stan odrętwienia umysłu, a książka zaczyna człowieka nużyć. 

Pozostaje mi szukać kolejnych książek tego autora!