Bóg. Życie i twórczość - Szymon Hołownia

Autor: Szymon Hołownia
Tytuł: Bóg. Życie i twórczość
Ilość stron: 262
Wydawnictwo: Znak
Rok wydania: 2010
Ocena: 5/6

Bo w Kościele - i to mnie doprowadza do pasji - mówimy często o wszystkim, tylko nie o Nim. Chrześcijanie mają coraz większą wiedzę o katolickiej etyce seksualnej, nauce społecznej Kościoła, na bieżąco śledzą bardziej lub mniej wesołe przygody hierarchii. Gdyby jednak zapytać ich o źródło, o to, ze względu na Kogo się gromadzą, pojawiłyby się kłopoty. 

Bardzo dobrze, że niektóre rzeczy doprowadzają pana Hołownię do pasji, bo dzięki temu zwykły czytelnik, może poznać lekturę co najmniej nieprzeciętną.
Tym razem autor podjął się wielkiego, niecodziennego wręcz wyzwania. Stworzył biografię nie byle kogo, bo samego Boga!

Czym różni się Bóg od UFO? 
Dlaczego Jezus zdemolował kantor? 
Czy Bóg lubi krew? 
Odpowiedź na te i inne pytania w książce. 

Zanim zajrzałam do książki zastanawiałam się, co takiego można zamieścić na prawie trzystu stronach tej książki. Faktem jest, że o Bogu mówi się mało. Jako czytelnik, który ma przed sobą biografię Boga, liczę na konkretne fakty, nie chcę widzieć zdań typu: Masło jest maślane. To byłaby tylko i wyłącznie strata czasu. Z każdym następnym rozdziałem tej lektury, w mojej głowie pojawiała się myśl, że o Stwórcy można by pisać w nieskończoność. Wiemy tak wiele, jednak trzeba to wszystko poukładać w swojej głowie tak, aby stanowiło spójną i logiczną całość.

Kilkanaście rozdziałów, które przesycone są informacjami. Tak w zasadzie część z nich jest dobrze znana chrześcijanom, jednak ci czasami wolą iść na łatwiznę (jak każdy człowiek), i nie zastanawiają się nad porządkiem wszechświata.
Pod koniec każdej części zamieszczony jest krótki poradnik, oraz kilka lektur, specjalnie dla dociekliwych.
Styl pisana pana Szymona Hołowni jest mi odrobinę znany, więc nie było wielkiego zaskoczenia. Wszystko napisane żywym językiem, który potrafi poruszyć człowieka, skłonić go do refleksji, do których nie zawsze ma się chęci, kiedy siedzi się w domu i czyta książkę, która nie potrafi nas zaskoczyć. Kilka razy w trakcie czytania zrobiłam wielkie oczy, a to wszystko po to, żeby po chwili z moich ust wyrwało się "WOW".
Ze spraw zupełnie błahych i - zdawałoby się, że - małych, przeskakujemy do całkiem poważnych rzeczy. Przygodę rozpoczynamy wraz ze stworzeniem świata. Wędrujemy przez pustynie, świątynie, aż docieramy do mety, którą jest Sąd Ostateczny.

Skoro jest o Bogu, to musi też być o Jezusie i Duchu Świętym. Autor pokazuje, że przechodzimy zbyt obojętnie, wobec wielkich rzeczy. Przechodzimy do porządku dziennego nad tym, że towarzyszy nam Bóg, który jest nie tylko Ojcem, ale też Synem i Duchem! Drogi Czytelniku, spróbuj przez minutę zastanowić się nad tym, jak to jest możliwe!
Jeżeli poświęciłeś na to zagadnienie chociaż chwilkę, to możesz przejść dalej. Prawda, że rozum ludzki nie jest w stanie pojąć czegoś tak wielkiego?

Czy warto pokusić się o tę książkę? Myślę, że tak. Hołownia rozjaśnia tutaj wiele rzeczy, które są niejasne. W pewnych momentach zamykałam na chwilę książkę, żeby złapać oddech.
Przyznam, że dwa razy pojawiła mi się w głowie pewna myśl. Po co ja to wszystko czytam? Nie chodzi tu o kryzys wiary. Jednak czułam, jak zapadam się w tych wiadomościach, a wszystko zamiast się prostować, zaczyna być coraz bardziej skomplikowane. Jednak autor - dzięki mu za to - nie zostawił mnie w gąszczu niepewności, jednak lawirował tak wokół tematu, że pod koniec rozdziału mogłam spokojnie odetchnąć z ulgą.